Autor: Redakcja klp.pl Data publikacji: 20.01.2006 Serwis chroniony prawem autorskim
„Fausta” okreÅ›la siÄ™ jako poemat dramatyczny, dramat teatralny, tragediÄ™. SkÅ‚ada siÄ™ on z dwóch części (pierwsza ukazaÅ‚a siÄ™ w 1808 roku, a druga w 1832 roku ), zainaugurowanych dedykacjÄ…, przy czym nas interesuje jedynie pierwsza. Konstrukcja przypomina trochÄ™ kompozycjÄ™ szkatuÅ‚kowÄ…: otwarcie dedykacjÄ…, nastÄ™pnie „Prolog w teatrze” i „Prologus w niebie”. Taka budowa wskazuje na inspiracje Goethego Szekspirem – wspomnijmy chociaż „Makbeta” z jego introdukcjÄ…, podejrzanie podobnÄ…. Goethe musiaÅ‚ znać Szekspira, ten moment o tym Å›wiadczy. ZresztÄ…, nie tylko ten moment jest tak dobitny – należy wspomnieć również tytuÅ‚y poszczególnych scen – „Sen nocy Walpurgi” chociażby. Po tych „faÅ‚dach” odkrywamy treść, czyli pierwszÄ… część tragedii.
PrzedziaÅ‚ czasowy pierwszej części „Fausta” budzi respekt, gdyż jest to zawrotna liczba trzech tysiÄ™cy lat. Na przestrzeni tych lat rozgrywa siÄ™ dramat.
„Fausta” cechuje kompozycja luźna, wystÄ™puje synkretyzm (czyli zÅ‚ożenie z wielu różnorodnych cech) zarówno rodzajowy, jak i gatunkowy.
Co znajdziemy w tekÅ›cie? MitologiÄ™, magiÄ™, naszpikowanie symbolami, alchemiÄ™, dramat szekspirowski, dramat antyczny, literaturÄ™ baroku i romantyzmu, demonologiÄ™, problem wÅ‚adzy, tradycjÄ™ manichejskÄ… (czyli współistnienie dobra i zÅ‚a), ludyczność wraz z homo ladens (czÅ‚owiek zabawny). Sztuka peÅ‚na groteski, ironii, posÄ™pnoÅ›ci, sproÅ›nych słów i rozpasania. Ta część „Fausta” jest pesymistyczna, choć z filozoficznego punktu widzenia to wyraz optymizmu Goethego. CoÅ› z atmosfery mroku wkroczy jednak nawet w miÅ‚ość.
"Dzieło o olśniewającym bogactwie epizodów, o migotliwej elastyczności rytmicznej, o wszechogarniającej dole ludzkość skali nastrojów, dzieło niepowtarzalne."
(L. Eustachiewicz)